Memoriam: Kaya

Geboren op

27-05-2001

Overleden op

16-06-2010

Die trouwe hondenogen keken me aan.
Goh, wat was het moeilijk om jou te laten gaan.

Niet begrijpend keek je omhoog.
Niets van alle tranen in mijn oog.

Verscheurd van verdriet,
En pijn in mijn hart,
Het liefste dier,
Is niet meer hier.

Je kon niet meer lopen,
Er kwam geen wonder,
Al bleef ik hopen.

Lieve Kaya,
Kanjer van een hond.
Ik hoop dat je me vergeven kan,
Dat ik je heb laten gaan.

Ik zal je nooit vergeten,
Je heb zoveel voor me gedaan.
Er alleen al zijn,
Dat voelde zoooo fijn.

Nu val ik in een gat.
Wat moet ik nou?
Ik wilde dat ik je nog even bij me had.
Ik mis je zo erg,
De toekomst?
Ik zie ertegen op als een berg.

Een leven zonder jou,
Kan ik niets bij voorstellen.
Ik ben blijven staan hier in de kou.

O wat heb ik een pijn...
Maar het was niet eerlijk om jou hier nog langer te laten zijn.
Je voelde je niet meer fijn,
Je was bang dat ik boos zou zijn.

Als je geplast had in de gang,
Dan keek je me aan o zo bang.

Nee lieve schat,
Ik ruimde het op en deed of ik het niet door had.
Je had geen andere keus,
Ik begreep het wel, heus.

Maar een leven was dit niet voor jou,
Je werd afhankelijk,
Dat is niet wat je wou.

Naar buiten lopen met een sjaal om je buik,
Om je op te beuren, dat was zeker niet puik.

Zo triest als je dan kon kijken,
Maar als ik je riep of aaide liet je van je ellende niets blijken.

Dag Kanjer....
Je heb je rust verdient.
Ik mis je elk uur elke dag.
Zal je nooit vergeten.

Websiteontwikkeling: DigiLinq